ျပည္ၿမိဳ႕၏ တပို႔တြဲလျပည့္ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲ၊ ထမနဲပြဲႏွင့္ ဖိုးဦးေတာင္ပြဲေတာ္ =============================================== (မို႔မို႔) ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔တြင္ ျပည္ၿမိဳ႕ ေလးဆူဓာတ္ေပ်ာ္ ေရႊဆံေတာ္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ထမနဲထိုးၿပိဳင္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ၾကရာ ယခုႏွစ္တြင္လည္း အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္လက္က်င္းပၾကသည္။ ျပည္ၿမိဳ႕ ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲသည္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ အထူးျခားဆံုးေသာ ေရွး႐ိုးရာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ထမနဲဆြမ္းကပ္လွဴပူေဇာ္ပြဲ သည္ အခါရာသီႏွင့္အညီ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပူေဇာ္ပြဲျဖစ္ရာ ေရွးသူေဟာင္းတို႔က တပို႔တြဲအေၾကာင္းေရးဖြဲ႕ရာတြင္ ''ေပါက္လဲပြင့္တံု၊ ဆူးပန္းငံု၊ မီးပံုယာဂုပြဲ''ဟု ဖြဲ႕ ဆိုခဲ့ၾကသည္။ တပို႔တြဲလတြင္ ရာသီပန္းအားျဖင့္ ေပါက္ပန္း၊ လဲပန္းမ်ားပြင့္ၾကၿပီး ပြဲေတာ္ အားျဖင့္ မီးပံုပြဲ၊ ယာဂုပြဲမ်ားက်င္းပၾက သည္ကို ရည္ရြယ္၍ဖြဲ႕ဆိုခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ မီးပံုပြဲကို ''မီးဖုန္းပြဲ''ဟုလည္းေခၚၾကေသးသည္။ ''ဖုန္း'' ဟူေသာ စကားသည္ ''ပုည'' ဟူေသာပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈဟု အဓိပၸာယ္ရကာ ''မီးဖုန္းပြဲ''သည္ မီးကုသိုလ္ပြဲဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ ေတာင္တြင္းႀကီးဦးေၾကာ့ေရးဖြဲ႕သည့္ တပို႔တြဲလဘြဲ႕ ေတးထပ္တြင္ ''ခ်မ္းဆိုသမွ စံမတူသည္၊ သယမၻဴေသာ္မွ၊ မီးမယ္ဖ်ဴး ေရႊလက္ကင္သည္၊ ေရစက္သြင္ေအး တဲ့သည္လ''ဟု ေရးဖြဲ႕ထားပါသည္။ ''မီးမယ္ဖ်ဴး''ဆိုသည္မွာ ''မီးလင္းဖို'' ဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေတာ္မူစဥ္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ ေက်ာင္း ေတာ္၏ အေနာက္ဘက္တြင္ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးတည္း ေက်ာက္ကုန္းကို ေနပူစာလံႈသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မီးလင္းဖိုတြင္ န႔ံသာထင္းထည့္ မီး႐ိႈ႕ၿပီးကပ္လွဴၾကသည္။ အလြန္ေအးခ်မ္းေသာ ေဆာင္း ရာသီတြင္ ျမတ္စြာဘုရားကို အလင္းဓာတ္ ႏွင့္ အေႏြးဓာတ္ လွဴဒါန္းေသာအေနျဖင့္ ကုသိုလ္တရားပြားမ်ားႏိုင္ေရးအတြက္ ပ်ဴလူမ်ဳိးတို႔က စတင္က်င္းပခဲ့သည္ဟုလည္း မွတ္သားရပါသည္။ အျခားအျခားေသာ ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ နံ႔သာထင္းမ်ား မီး႐ိႈ႕ကာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကေသာ္လည္း ျပည္ၿမိဳ႕ ေလးဆူဓာတ္ေပ်ာ္ ေရႊဆံေတာ္ေစတီ ေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ညံ႐ိုးမ်ားကိုသာ မီး႐ိႈ႕ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ညံ႐ိုးဆိုသည္မွာ အရြက္ေသး၍ တို႔စားရေသာ တစ္ႏွစ္ခံ စိမ့္ေျမေပါက္အပင္ မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး ထိုအပင္၏ ပင္စည္မွ အေခါက္ပါးပါးေလးကို ေလွ်ာ္ခြာသကဲ့သို႔ ခြာလိုက္ပါက အျဖဴေရာင္ေဖာ့႐ိုးမ်ားႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည့္ အျဖဴေရာင္ ညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ား ရရွိပါသည္။ ထိုညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ားသည္ အႏွစ္မပါ အပြသားမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးရွိလွပါသည္။ ေရွးစာဆိုတို႔ ဖြဲ႕ဆိုခဲ့ေသာ ကြင္းစခန္းခြန္းေထာက္တြင္ ''ပတၱျမားေရာင္ ဖားကေဖာင္သံလြင္လြင္ ႏွင့္ ေရႊညံပင္႐ႈပ္မရွင္းတယ္၊ ကြင္းျပည့္ခမန္း'' ဟု ဖြဲ႕ဆိုထားသည္ႏွင့္အညီ ျပည္ၿမိဳ႕အနီးတစ္ဝိုက္ ေက်းရြာမ်ားျဖစ္သည့္ ကမြန္ျခံဳရြာႏွင့္ ေမွာ္ဇာအနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ကြင္းျပည့္ခမန္း ညံ႐ိုးမ်ား အေလ့က် ေပါက္ၾကပါသည္။ ထိုေက်းရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ား သည္ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔မတိုင္မီ တစ္လေလာက္အလိုကတည္းက ညံပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲ၍ အေခါက္မ်ားခြာၿပီး စုေဆာင္းထားၾကပါသည္။ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၃ရက္၊ ၁၄ ရက္တို႔တြင္ အေခါက္ခြာထားေသာ အျဖဴေရာင္ညံ႐ိုးမ်ားကို စည္းေႏွာင္ ၍ သယ္ေဆာင္လာၾကၿပီး ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ေျမာက္ဘက္မုခ္ေရွ႕ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္၌ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ဘုရားဖူးလာသူမ်ားသည္ ထိုညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ားကို အလုအယက္ဝယ္ယူၾက၍ ရွင္ေတာ္ဘုရားအား အေႏြးဓာတ္ရရွိေစရန္ မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္ၾကပါသည္။ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲကို ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း ရတနာပံုေစတီေတာ္ ဘုရားနားတြင္ အလ်ား ေပ၂ဝx အနံ ၁၂ေပ၊ အျမင့္ ၄ေပခြဲရွိ အုတ္ကန္ကို ႏွစ္ကန္႔ခြဲ၍ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲေန႔တြင္ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ား သည္ နံနက္ ၃နာရီႏွင့္ ၄ နာရီအတြင္း လာေရာက္ၾကသည္။ ပံုမွန္ဘုရားႀကီး၏ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ တံခါးမ်ားကို နံနက္ ၅နာရီတြင္ ဖြင့္ေပးၿပီး ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲေန႔ တြင္ နံနက္ ၄နာရီတြင္ တံခါးမ်ားကို ဖြင့္ ေပးသည္။ နံ႔သာတံုးအပါအဝင္ ညံ႐ိုး ေခ်ာင္းမ်ားကို မီးပံုေပၚသို႔ အေဝးမွပစ္ထည့္ၿပီး ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းၾကသည္။ ထိုသို႔ပူေဇာ္ျခင္းေၾကာင့္ ဥာဏ္ေကာင္း ျခင္းအက်ဳိးကိုရရွိႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးလက္ထက္မွ ယေန႔အထိ အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကသည္။ တပို႔တြဲလအေၾကာင္း ဖြဲ႕ဆိုရာတြင္ ထမနဲပြဲမွာလည္း အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ သည္။ ထမနဲပြဲေၾကာင့္ တပို႔တြဲလသည္ ပိုမိုအသက္ဝင္လာၿပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ က်က္သေရကိုပါ တင့္တယ္ထည္ဝါေစ ပါသည္။ ေရႊဆံေတာ္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ထမနဲထိုးၿပိဳင္ပြဲကို ႏွစ္စဥ္ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၄ ရက္တြင္ က်င္းပၾကသည္။ နံနက္ ၇ နာရီမွ စတင္ၿပီး ထမနဲထိုးခ်ိန္တစ္နာရီအတြင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။ ထမနဲထိုးရာတြင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ စာခ်ဳိးႏွင့္အညီ ''ထမနဲထိုးရန္ဖို႔ စာခ်ဳိးလို႔မွာခဲ့မယ္၊ တစ္စိတ္ဆန္သည္ ေကာက္ညႇင္းကိုလ တစ္ပိႆာဆီ အမွန္ သြင္းပါလို႔ ခ်င္းကသံုးဆယ္၊ ေျမပဲျဖဴေလွာ္တစ္ခြက္ကယ္နဲ႔ အုန္းသီးဆန္အတူ စြတ္ပါလို႔ ႏွမ္းမပ်က္ဤနည္းႏွယ္၊ ေရစင္ၾကယ္ပထည့္ထိုး၊ လက္ႏွစ္သစ္သာပ၊ တြက္စစ္ကာခ်ိန္၊ တစ္ဆယ္ဆားရယ္နဲ႔ ၊ အားသစ္လို႔ထိုး'' ဟူသည့္အတိုင္း ယွဥ္ ၿပိဳင္ၾကသည္။ ဆုေပးပြဲကို ၿပိဳင္ပြဲၿပီးသည့္ နံနက္ ၈နာရီခြဲတြင္ရင္ျပင္ေတာ္ မဂၤလာမ႑ပ္တြင္ က်င္းပသည္။ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲအၿပီး နံနက္ ၆ နာရီတြင္ ဘုရားဖူးလာျပည္သူမ်ားကို ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ား၏လက္ရာ ထမင္နဲမ်ားျဖင့္ စတုဒိသာေကြၽးေမြးၾကသည္။ ထမနဲသည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာျဖစ္၍ ေဆးဖက္လည္းပါ ဝင္ပါသည္။ ဆီႏိုင္၍ အပူစာမ်ား ပါဝင္သျဖင့္ အလြန္ခ်မ္းေအး၍ အဆီေျခာက္ ခန္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာ တပို႔တြဲလရာသီႏွင့္ အလြန္သင့္ျမတ္ေလရာ ဆီႏိုင္၍ အပူစာ ထမနဲကို သံုးေဆာင္လွ်င္ အသားအေရစို ျပည္၍ အပူဓာတ္ရလာသည္ဟုဆိုသည္။ စတုဒိသာထမနဲမ်ား သံုးေဆာင္ၿပီး သည္ႏွင့္ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ားသည္ ျပည္ ၿမိဳ႕ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ဖိုးဦးေတာ္သို႔ စက္ေလွ မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ဘုရားဖူးခ်ီတက္ ၾကသည္။ ဖိုးဦးေတာင္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာၿပီး ျဗာဒိတ္ေတာ္ေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ေနရာလည္းျဖစ္ၿပီး ပ်ဴရွင္ဘုရင္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးႏွင့္ ဗိႆႏိုးပန္ထြာ မိဖုရားတို႔၏ ဘဝေဟာင္းကေပြးဖို ေပြးမတို႔ ေနထိုင္က်က္စားခဲ့ရာ ေနရာလည္းျဖစ္ သည္။ ဖိုးဦးေတာင္ေစတီကို ဖူးေျမာ္ရင္း ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္ သဘာဝေတာင္စြယ္ ေတာင္တန္းမ်ား၏ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈႏိုင္ပါသည္။ ျပည္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ လူငယ္ မ်ား အတန္းတင္စာေမးပြဲနီးလာသည့္ ဤလရာသီတြင္ ဥာဏ္ရည္ေကာင္းေစရန္ ညံ႐ိုးပူးေဇာ္ရင္း အေအးဓာတ္ကို အံတုသည့္ ဓာတ္စာထမနဲမ်ား သံုးေဆာင္ကာ စိတ္အပန္းေျဖသြားေရာက္သည့္ ဤဘာသာေရးပြဲေတာ္ႀကီးကို ယေန႔အထိ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့သည္မွာ အံံ့မခန္းသည့္ ဓေလ့တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

ျပည္ၿမိဳ႕၏ တပို႔တြဲလျပည့္ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲ၊ ထမနဲပြဲႏွင့္ ဖိုးဦးေတာင္ပြဲေတာ္
===============================================

(မို႔မို႔)

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔တြင္ ျပည္ၿမိဳ႕ ေလးဆူဓာတ္ေပ်ာ္ ေရႊဆံေတာ္
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ထမနဲထိုးၿပိဳင္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ၾကရာ ယခုႏွစ္တြင္လည္း အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္လက္က်င္းပၾကသည္။ ျပည္ၿမိဳ႕
ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲသည္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ အထူးျခားဆံုးေသာ ေရွး႐ိုးရာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ထမနဲဆြမ္းကပ္လွဴပူေဇာ္ပြဲ သည္ အခါရာသီႏွင့္အညီ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပူေဇာ္ပြဲျဖစ္ရာ ေရွးသူေဟာင္းတို႔က တပို႔တြဲအေၾကာင္းေရးဖြဲ႕ရာတြင္ ''ေပါက္လဲပြင့္တံု၊ ဆူးပန္းငံု၊ မီးပံုယာဂုပြဲ''ဟု ဖြဲ႕ ဆိုခဲ့ၾကသည္။

တပို႔တြဲလတြင္ ရာသီပန္းအားျဖင့္ ေပါက္ပန္း၊ လဲပန္းမ်ားပြင့္ၾကၿပီး ပြဲေတာ္
အားျဖင့္ မီးပံုပြဲ၊ ယာဂုပြဲမ်ားက်င္းပၾက သည္ကို ရည္ရြယ္၍ဖြဲ႕ဆိုခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ မီးပံုပြဲကို ''မီးဖုန္းပြဲ''ဟုလည္းေခၚၾကေသးသည္။ ''ဖုန္း'' ဟူေသာ စကားသည္ ''ပုည'' ဟူေသာပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈဟု အဓိပၸာယ္ရကာ ''မီးဖုန္းပြဲ''သည္ မီးကုသိုလ္ပြဲဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။

ေတာင္တြင္းႀကီးဦးေၾကာ့ေရးဖြဲ႕သည့္ တပို႔တြဲလဘြဲ႕ ေတးထပ္တြင္ ''ခ်မ္းဆိုသမွ
စံမတူသည္၊ သယမၻဴေသာ္မွ၊ မီးမယ္ဖ်ဴး ေရႊလက္ကင္သည္၊ ေရစက္သြင္ေအး တဲ့သည္လ''ဟု ေရးဖြဲ႕ထားပါသည္။ ''မီးမယ္ဖ်ဴး''ဆိုသည္မွာ ''မီးလင္းဖို'' ဟု
အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေတာ္မူစဥ္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ ေက်ာင္း ေတာ္၏ အေနာက္ဘက္တြင္ ကိုယ္ေတာ္
တစ္ပါးတည္း ေက်ာက္ကုန္းကို ေနပူစာလံႈသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မီးလင္းဖိုတြင္ န႔ံသာထင္းထည့္ မီး႐ိႈ႕ၿပီးကပ္လွဴၾကသည္။ အလြန္ေအးခ်မ္းေသာ ေဆာင္း
ရာသီတြင္ ျမတ္စြာဘုရားကို အလင္းဓာတ္ ႏွင့္ အေႏြးဓာတ္ လွဴဒါန္းေသာအေနျဖင့္ ကုသိုလ္တရားပြားမ်ားႏိုင္ေရးအတြက္ ပ်ဴလူမ်ဳိးတို႔က စတင္က်င္းပခဲ့သည္ဟုလည္း မွတ္သားရပါသည္။ အျခားအျခားေသာ ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ နံ႔သာထင္းမ်ား  မီး႐ိႈ႕ကာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကေသာ္လည္း ျပည္ၿမိဳ႕ ေလးဆူဓာတ္ေပ်ာ္ ေရႊဆံေတာ္ေစတီ ေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ညံ႐ိုးမ်ားကိုသာ မီး႐ိႈ႕ ပူေဇာ္ၾကသည္။

ညံ႐ိုးဆိုသည္မွာ အရြက္ေသး၍ တို႔စားရေသာ တစ္ႏွစ္ခံ စိမ့္ေျမေပါက္အပင္
မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး ထိုအပင္၏ ပင္စည္မွ အေခါက္ပါးပါးေလးကို ေလွ်ာ္ခြာသကဲ့သို႔ ခြာလိုက္ပါက အျဖဴေရာင္ေဖာ့႐ိုးမ်ားႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည့္ အျဖဴေရာင္ ညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ား ရရွိပါသည္။ ထိုညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ားသည္ အႏွစ္မပါ အပြသားမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးရွိလွပါသည္။ ေရွးစာဆိုတို႔ ဖြဲ႕ဆိုခဲ့ေသာ ကြင္းစခန္းခြန္းေထာက္တြင္ ''ပတၱျမားေရာင္ ဖားကေဖာင္သံလြင္လြင္ ႏွင့္ ေရႊညံပင္႐ႈပ္မရွင္းတယ္၊ ကြင္းျပည့္ခမန္း'' ဟု ဖြဲ႕ဆိုထားသည္ႏွင့္အညီ ျပည္ၿမိဳ႕အနီးတစ္ဝိုက္ ေက်းရြာမ်ားျဖစ္သည့္ ကမြန္ျခံဳရြာႏွင့္ ေမွာ္ဇာအနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ကြင္းျပည့္ခမန္း ညံ႐ိုးမ်ား အေလ့က် ေပါက္ၾကပါသည္။

ထိုေက်းရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ား
သည္ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔မတိုင္မီ တစ္လေလာက္အလိုကတည္းက ညံပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲ၍ အေခါက္မ်ားခြာၿပီး စုေဆာင္းထားၾကပါသည္။ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၃ရက္၊ ၁၄ ရက္တို႔တြင္ အေခါက္ခြာထားေသာ အျဖဴေရာင္ညံ႐ိုးမ်ားကို စည္းေႏွာင္ ၍ သယ္ေဆာင္လာၾကၿပီး ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ေျမာက္ဘက္မုခ္ေရွ႕ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္၌ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ဘုရားဖူးလာသူမ်ားသည္ ထိုညံ႐ိုးေခ်ာင္းမ်ားကို အလုအယက္ဝယ္ယူၾက၍ ရွင္ေတာ္ဘုရားအား အေႏြးဓာတ္ရရွိေစရန္ မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္ၾကပါသည္။ ညံ႐ိုးမီးပူေဇာ္ပြဲကို ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း ရတနာပံုေစတီေတာ္ ဘုရားနားတြင္ အလ်ား ေပ၂ဝx အနံ ၁၂ေပ၊ အျမင့္ ၄ေပခြဲရွိ အုတ္ကန္ကို ႏွစ္ကန္႔ခြဲ၍ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲေန႔တြင္ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ား သည္ နံနက္ ၃နာရီႏွင့္ ၄ နာရီအတြင္း လာေရာက္ၾကသည္။ ပံုမွန္ဘုရားႀကီး၏ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ တံခါးမ်ားကို နံနက္ ၅နာရီတြင္ ဖြင့္ေပးၿပီး ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲေန႔ တြင္ နံနက္ ၄နာရီတြင္ တံခါးမ်ားကို ဖြင့္ ေပးသည္။ နံ႔သာတံုးအပါအဝင္ ညံ႐ိုး ေခ်ာင္းမ်ားကို မီးပံုေပၚသို႔ အေဝးမွပစ္ထည့္ၿပီး ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းၾကသည္။ ထိုသို႔ပူေဇာ္ျခင္းေၾကာင့္ ဥာဏ္ေကာင္း
ျခင္းအက်ဳိးကိုရရွိႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးလက္ထက္မွ ယေန႔အထိ အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကသည္။

တပို႔တြဲလအေၾကာင္း ဖြဲ႕ဆိုရာတြင္ ထမနဲပြဲမွာလည္း အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္
သည္။ ထမနဲပြဲေၾကာင့္ တပို႔တြဲလသည္ ပိုမိုအသက္ဝင္လာၿပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏
က်က္သေရကိုပါ တင့္တယ္ထည္ဝါေစ ပါသည္။ ေရႊဆံေတာ္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ထမနဲထိုးၿပိဳင္ပြဲကို ႏွစ္စဥ္ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၄ ရက္တြင္ က်င္းပၾကသည္။ နံနက္ ၇ နာရီမွ စတင္ၿပီး ထမနဲထိုးခ်ိန္တစ္နာရီအတြင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။ ထမနဲထိုးရာတြင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ စာခ်ဳိးႏွင့္အညီ   ''ထမနဲထိုးရန္ဖို႔
စာခ်ဳိးလို႔မွာခဲ့မယ္၊ တစ္စိတ္ဆန္သည္ ေကာက္ညႇင္းကိုလ တစ္ပိႆာဆီ အမွန္
သြင္းပါလို႔ ခ်င္းကသံုးဆယ္၊ ေျမပဲျဖဴေလွာ္တစ္ခြက္ကယ္နဲ႔ အုန္းသီးဆန္အတူ
စြတ္ပါလို႔ ႏွမ္းမပ်က္ဤနည္းႏွယ္၊ ေရစင္ၾကယ္ပထည့္ထိုး၊ လက္ႏွစ္သစ္သာပ၊ တြက္စစ္ကာခ်ိန္၊ တစ္ဆယ္ဆားရယ္နဲ႔ ၊ အားသစ္လို႔ထိုး'' ဟူသည့္အတိုင္း ယွဥ္
ၿပိဳင္ၾကသည္။ ဆုေပးပြဲကို ၿပိဳင္ပြဲၿပီးသည့္ နံနက္ ၈နာရီခြဲတြင္ရင္ျပင္ေတာ္ မဂၤလာမ႑ပ္တြင္ က်င္းပသည္။ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ ညံ႐ိုးပူေဇာ္ပြဲအၿပီး နံနက္ ၆ နာရီတြင္ ဘုရားဖူးလာျပည္သူမ်ားကို ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ား၏လက္ရာ ထမင္နဲမ်ားျဖင့္ စတုဒိသာေကြၽးေမြးၾကသည္။ ထမနဲသည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာျဖစ္၍ ေဆးဖက္လည္းပါ ဝင္ပါသည္။

ဆီႏိုင္၍ အပူစာမ်ား ပါဝင္သျဖင့္ အလြန္ခ်မ္းေအး၍ အဆီေျခာက္ ခန္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာ တပို႔တြဲလရာသီႏွင့္ အလြန္သင့္ျမတ္ေလရာ ဆီႏိုင္၍ အပူစာ
ထမနဲကို သံုးေဆာင္လွ်င္ အသားအေရစို ျပည္၍ အပူဓာတ္ရလာသည္ဟုဆိုသည္။

စတုဒိသာထမနဲမ်ား သံုးေဆာင္ၿပီး သည္ႏွင့္ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ားသည္ ျပည္
ၿမိဳ႕ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ဖိုးဦးေတာ္သို႔ စက္ေလွ မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ဘုရားဖူးခ်ီတက္ ၾကသည္။ ဖိုးဦးေတာင္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာၿပီး ျဗာဒိတ္ေတာ္ေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ေနရာလည္းျဖစ္ၿပီး ပ်ဴရွင္ဘုရင္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးႏွင့္ ဗိႆႏိုးပန္ထြာ မိဖုရားတို႔၏ ဘဝေဟာင္းကေပြးဖို ေပြးမတို႔ ေနထိုင္က်က္စားခဲ့ရာ ေနရာလည္းျဖစ္ သည္။ ဖိုးဦးေတာင္ေစတီကို ဖူးေျမာ္ရင္း ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္ သဘာဝေတာင္စြယ္ ေတာင္တန္းမ်ား၏ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈႏိုင္ပါသည္။

ျပည္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ လူငယ္
မ်ား အတန္းတင္စာေမးပြဲနီးလာသည့္ ဤလရာသီတြင္ ဥာဏ္ရည္ေကာင္းေစရန္ ညံ႐ိုးပူးေဇာ္ရင္း အေအးဓာတ္ကို အံတုသည့္ ဓာတ္စာထမနဲမ်ား သံုးေဆာင္ကာ စိတ္အပန္းေျဖသြားေရာက္သည့္ ဤဘာသာေရးပြဲေတာ္ႀကီးကို ယေန႔အထိ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့သည္မွာ အံံ့မခန္းသည့္ ဓေလ့တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

( ေၾကးမံုသတင္းစာပါ ေဆာင္းပါး မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)